dinib-danışmaq

1. Bax dinmək 1-ci mənada. Zınqırovlu faytonda heç kəs dinibdanışmırdı. . S. R.. <İskəndər> dinibdanışmırdı. M. Hüs..

2. İnkar şəklində: dinibdanışmamaq – susmaq, danışmamaq, heç bir söz deməmək, sükut etmək. Niyə dinibdanışmırsan? O, bayaqdan susub, dinibdanışmır.